Sedarlah wahai bangsaku Melayu..

Aku lihat layu dalam Melayu
Aku pasti bukan aku seorang sahaja yang nampak
Ada juga bercadang bertanya tuan punya
Tapi bercampur risau dengan tak tergamak
Nanti di kata tak bersyukur
Di kata tak sedar diri
Jadi aku menyendiri memerhati
Dan akhirnya mengakui
Yang kita sendiri membiarkan bunga raya layu ke kanan
Dan dibiar bunga tak cantik mekar di kiri

Aku lihat layu dalam Melayu
Tanah air kita yang punya kita siram kita baja
Tapi angin api kita lupa
Mereka merancang masa menjilat bangsa
13 Harimau bertukar menjadi mangsa
Kita lupa nenek moyang kaya raya
Jangan sekali- kali di gadai harta bendanya
Ku lihat layu dalam Melayu
Ku lihat layu dalam Melayu
Ku lihat layu dalam Melayu

Takkan Melayu hilang di dunia
Ya.Tapi apa guna tak hilang di dunia
Kalau kewujudan tidak dirasa
Petah berbahasa kudrat tak berjasa
Orang berbudi kita hanya tahu merasa
Selalu lari bila di rapat
Selalu malu bila soalan di aju
Selalu segan memberi pendapat
Rela mengikut dari meneraju
Belum nyanyi sudah bersorak
Suka berjanji dalam borak
Bukan kata tak ada otak
Cuma tak berfikir di luar kotak
Ku lihat layu dalam melayu
Ku lihat layu dalam melayu
Ku lihat layu dalam melayu

Aku jadi sayu
Bunga menangis dia mendayu
Mahu jadi cantik tapi ragu
Aku merayu
Bangunlah semula hidup kembali
Jangan tunggu matahari mati
Cepatlah mekar sebelum terlerai
Perjuangan kita belum selesai
Perjuangan kita belum selesai
Perjuangan kita belum selesai

Berkorban untuk orang lain...

Assalamualaikum..

Setelah sekian lama blog ini menyepi,alhamdulillah Allah mmberikan kesempatan pada tika dan saat ini utk blog ini kmbali bernafas...kesibukan yg mlnda diri telah mmbataskan coretan2 baru untuk dimuatkan pada blog ini..maaf dipohon kepada semua...alhamdulillah,kini sy telah melangkah ke tahun 2 dan telah mula dengan clinical posting d hospital sindhi..

Sebenarnyaa x byk pon yg ingin dicoretkan kali ini..sekadar satu tajuk yg mudah.."pengorbanan"..
perkataan yg seringkali dituturkan dari bibir ke bibir,namun setakat mana seseorg itu sanggup mlakukan pengorbanan?di manakah limit seseorg manusia yg sanggup utk mlakukan pngorbanan itu?

pada ketika ini,saya sedang duduk mghadap laptop,sedangkan sbhgn besar rakan2 sy sdg bersiap2 untuk mngikuti program JASSI di manipal...pasti anda akn mngatakan yg sy sdg mngalami kerugian yg besar,kan?kerana sy sbnrnya telahpun mndaftar utk program jassi lama dahulu,dan telah dipilih pun untuk pergi ke jassi..namun,akhirnya sy mmbuat kputusan untuk mnarik diri dari program itu...pelik,kan?pastinya anda akn rasa bgitu,btol x? kdg2 sy naik hairan dgn manusia... suka benar mlihat sesuatu dari perspektif masing2... spt sbntr td..sy keluar ke kedai di luar apartment utk mmbeli sabun basuh...sebhgn dr kwn2 sy klihatan telah berkumpul di perkarangan luar apartmen sy...sbhgn dari mereka ada mnegur sy,bertanyakan sama ada sy sama2 mmyertai jassi..lalu,apabila sy mnyatakan sy mnarik diri,muka mereka berubah...dan percakapan mereka seolah2 mnyindir kputusan sy mnarik diri..seakan2 sy mngalami kerugian besar dan mereka pula mndapat keuntungan besar dan sgt bertuah apabila dipilih utk mngikuti jassi...sy hanya mmpu snyum kmbali...haha..sesungguhnya Allah lbih mngetahui bahwa semua org mndapat keuntungan,sy ataupun mereka..

jadi,sbb sbnr di atas kputusan sy mnarik diri dari program itu adalah mudah sahaja..."pengorbanan".. ada 2 org kwn sebatch sy... mereka amat berharap utk mnyertai jassi,ttp malangnya mereka tdk mmbuat pndftaran utk program tsebut...dan mereka tdk tahu pun bgaimana utk mmbuat pendaftaran online utk program itu...mereka bertanya sama ada terdapat sbrg kekosongan utk program tsebut,namun malangnya sy bukanlah org yg mnguruskn pendaftaran peserta program itu..apa yg boleh sy katakan pd ketika itu hanya sabar dan byk2kn doa...kmudian,terbangkit pula penyertaan utk majlis makan malam yg akan diadakn hujung bulan ini...tnpa sy tahu,tiba2 sudah ada list yg mlebihi kuota yg sy minta ketika mmbuat pngumuman,mnyebabkn sy pening sbntr..bagaimana untuk menyenaraikan nama org yg akn pergi utk majlis makn malam itu...dan tiba2 2 org kwn sy ini ingin mnyertai majlis ini...sy tdk punya apa2 pilihan,terpaksa mngecewakan mereka sekali lagi krana mmg snarai nama yg sy dpt lbih dr yg diperlukan....sbnrnya,sy paling tdk suka mngecewakan org lain...entahlah,mmg dari dulu lg sy cuba utk mmuaskan hati org lain walopun sy sndr yg harus mnanggung beban...

perasaan serba salah mnghantui sy...rasa kasihan pd 2 org kwn itu..yg terpaksa sy kecewakan sbnyk 2 kali...prinsip hidup sy menjerit2 pd sy mngenai apa yg berlaku,dan mahu sesuatu dilakukan..dan kehendak diri turut sama berdegar2 dlm benak saya supaya tdk mghiraukan apa2 pon yg terjadi...sy mula mnilai kembali...program jassi..dimana pngisiannya mmg baik...ada pengajaran pertolongan cemas lagi menerusi FAO...ya,benar,mmg program ini sy bermanfaat pd sesiapapun...tp,pemikiran sy berputar lagi..sy telah pun mmpunyai asas pertolongan cemas,tmbh2 lagi sy pernah mnjadi pegawai latihan pbsm ketika di uitm dahulu...dan mgkn ani adalah asas kpd kputusan yg sy ambil....kwn2 sy adalah lbih perlu utk mnyertai program ini...mereka harus mndapatkn ilmu itu...dan,akhirnya dua hari lepas sy mghantar mesej penarikan diri secara rasmi dari program tersebut..dan sy berusaha utk mndapatkan tempat utk 2 org kwn sy itu supaya mereka dapat pergi dan tdk merasa terlalu kecewa...Alhamdulillah,insyaAllah skrg ini mereka telah pun berada di dalam bas dan mula bergerak manuju manipal...dan sy dpt tersenyum lebar kerana sy telah mmpu mngorbankan kepentingan diri sy sndr utk dimanfaatkan org lain...

kepada sahabat2 yg mmandang sinis pd keputusan yg saya ambil ,sekarang ini cuba beritahu sy, siapa yg rugi??

Semoga rahmat dan perlindungan Allah mengiringi setiap langkahan kita,insyaAllah...
Wassalam...